Hadi Git Yâr

Üzme yüreğini üşürüm;
Sen ki kıyamazsın bana,



Ben ki üzülen yüreğinde zindan hayatını yaşarım gecelerce.



Her ne sebep olursa olsun üzme yüreğini yada üşütme beni.



Sen kıyamazsın bana ;

Üzme yüreğini üşürüm, üşüdükçe dua ile ısınsam da,



duama duanı katmadan sevindiremeyiz melekleri ruhum.



Çünkü onlar aşığın duasını maşuğun kine harmanlamadan mutlu olamazlar ki.
…
Sen bana
“-Üzülme sen, ben dertlenirim.” dediğinde
Efendim(s.a.v) gelir aklıma, sen ki ondan hal almaya talip güzel insan,
eşinin derdiyle dertlenen Hatice’n olmak benim gaye-i hayalim bilmez misin ?









Üşüdüğümü duysan kendini ateşlere atarsın belki, yanıp yanıp beni ısıtmak için.



Üzme yüreğini; eririm sensiz sokaklarını arşınladığım bu diyarlarda.



Emniyeti sonsuz olana emanet edip, gözüme son bakışını nakışladığın bu diyarda eririm üzülürsen.


Biz tek yürekmiyiz ki sen yanarken ben yanmayayım,



senin yüreğin savrulurken ben üşümeyeyim?!


Üzme yüreğini üşürüm canımın canı, sen bana kıyamazsın, kıyma ki üzülme,


Sen ki kıymetlimsin, cennetim, ahiret yoldaşım dünya da şifa tiryakımsın benim,


Ya üzme, yada beraber üzülme fırsatı ver bana, daha doğrusu ağlayıp ağlayıp sönelim beraber;


Allah diye zikredilmez sadece bilirsin, “Allah “ diye ağlanır birde yâr dediğin cânanın ile;


Üşümemi istemiyorsan “Allah” deyip ağlayalım seninle, O ki yalnız bırakmaz bizi;


O ki üşütmez O’na müştâk bir olmuş yüreklerimizi,


Üzülme emi mavi hayalim,


üzülmek Allah ‘ın var ettiği bir “duygucuk” ama benim derdim tek başına üzülmen,





Üzme yüreğini üşürüm, üşüdükçe dua ile ısınsam da,
duama duanı katmadan sevindiremeyiz melekleri ruhum.



Çünkü onlar aşığın duasını maşuğun kine harmanlamadan mutlu olamazlar ki.
…
Sen bana
“-Üzülme sen, ben dertlenirim.” dediğinde
Efendim(s.a.v) gelir aklıma, sen ki ondan hal almaya talip güzel insan,
eşinin derdiyle dertlenen Hatice’n olmak benim gaye-i hayalim bilmez misin ?



Üzme “kendini”, üzüleceksek beraber yanalım, beraber üşüyüp duayla ısınalım,


Teslim olalım, ” aşkı bize teslim edene”


Üşümeyeyim ben, çift kanalı tek yüreğimizle takdiri sabır ile buyur edelim hanemize.


Cennete merdiven inşa etmeye çabaladığımız yürek hanelerimize aşk ile sabır büyütelim .





Üzme yüreğini üşürüm...
alıntı

Daha fazla sen yüklenemiyor kalbim.
Daha derin düşleri kaldıramıyor bedenim.
Kalmadı lügatimde içimi yakmayan bir söz.
Bendeki resmini sakladığım sandık; bir çift göz?


Yâr! ekseni değişti artık dünyamın.
Ne geceleri uykuya teslim ediyorum düşüncelerimi.
Ne de sabahları gündoğumlarıyla yeni bir yelken açabiliyorum kurtuluşuma.
Her benle başlayıp senle devam etmek zorunda olan gün, dikenli bir dal oluyor bana.








Hadi gönlüm!


Defalarca düş uçurumlardan, kan-revan ol.
Ve boşalt içini.
Damarlarından ansızın geçen ve "yar"ı anlamlı kılan ezinci katlet.
Bitir bu sonsuz şiiri. Son bulsun ağıt tadındaki sevgi söylemleri.
Yâr yüreğimdeki "is"ini başka bir yere sevk et hadi.


Ah yâr gün gün

mısralar döktün

içime.






Yüreğimi sana dair söylenmiş mısralarımla yıkadın.






Ben hep sana



uzaktım.




Yollarda

kaybolsam sen

önüme çıkan

tuzaktın.


Ben, her gece gözyaşlarımla yıkadığım masallarımı saçlarına yolladım. Saçlarından kulaklarına musalla taşı gibi bir soğuklukla inip, beni sana anlatır sandım.
Yanıldım?
Hicran yağmurlarından sıyrılıp ötelerde kendimi aradım, bulamadım?









Hayatımın gençlik satırlarında adı geçen yâr.
Sırtımı her döndüğümde bir can yitirdim bu bahar?
İdama giderken hislerim, güneşim yüzünü görmeyi bekledim hep. Kalemi kırık bir aşkı mühürledim yüreğime. ?unuttum? diye haykırırken bile unutmadığımı ispatlıyordum kendime.






Yoruldum yâr..


Bütün kapılarımı kapatmaya hazırlanıyorum gönlümün.
Kimliğimi hediye edip bu şehre, her bir adımımda anıları sürükleyip ardımdan ve rotamı da ekleyip nabzıma gidiyorum?
Mutlu günlerin gelmesini bekleyen çehremdeki çizgileri siliyorum.
Ceplerimi dolduruyorum yedekteki acılarla.
Her sabah yüzümü yıkadığım tavana asıyorum hayallerimi.
Ansızın içime düştüğün günden beri ayakları burkuldu ömrümün.
Ve ben her gün bir daha ölmek için uyanır oldum uykumdan.
Paslandı gözlerim.



Sen kendin için kal yâr ben senin için giderim.
Bu defa sürgünlere giden yüreğime bedenimi de eklerim.
Bağdat olurum

yıkılırım

kurşunlara.


Filistin olurum

kalırım duvarlar

arasında.
Ama yine de İstanbul'u saklarım alınyazımda.



Nerde



olursam



olayım



unutma yâr;


yarın yeni bir gün ve her yeni günde olduğu gibi senli ölüme



hazırlanıyor gönlüm..

Kahraman Tazeoğlu